Kia Ora!

Ondertussen zijn er weken voorbij gevlogen dus ik heb weer een hoop te vertellen!

Na het familie bezoek stap ik op de bus naar Paihia, Bay of Islands. Een erg mooi, leuk dorpje in het noorden van Nieuw Zeeland. In de bus ontmoet ik nog meer gezellige reizigers, na een zonnige dag doen we met zijn alle een drankje op het strand. Veel mensen sluiten zich aan bij ons, zo ook 3 jongens met gitaren en banjo’s. Alles was compleet, alleen een kampvuurtje miste nog. Dan besef ik dat ik ‘eindelijk’ weer aan het reizen ben. Want in Australië, heb ik de laatste maanden vooral gewerkt. Ja werken, dat doe ik hier ook wel eens.. Een heerlijk begin dus, van mijn reis in Nieuw Zeeland. Live muziek, goed gezelschap, een prachtige zomeravond. Dit zijn de momenten dat je denkt; nooit meer naar huis.

De volgende morgen vertrekken we naar Cape Reinga, het meest noordelijke puntje van Nieuw Zeeland. Tevens ook het punt waar de Tasmanische Zee en de Pacifische Oceaan elkaar tegen komen. Indrukwekkend om dat te zien gebeuren, het is alsof er een onzichtbare muur is, waar de golven van 2 kanten tegen aan klappen. Je kunt echt zien dat het twee verschillende wateren zijn! De kliffen die het strand van het bos scheiden zijn indrukwekkend om te zien. Dit is het beeld dat ik had van Nieuw Zeeland, of nou ja, een van de beelden. Want zoals misschien bekend, is Nieuw Zeeland een divers land, met veel verschillende natuurformaties.

Zo is onze volgende stop Hahei. Deze plek is erg mooi en bekend om haar stranden én Hot water Beach. Hier zie je mensen, locals en toeristen graven voor het leven.

Praktisch uitgelegd; er ligt een gigantische steen onder het strand die een temperatuur heeft van 140 graden. Bij het graven komt er dus water omhoog dat tot wel 60 graden kan zijn. Dit is natuurlijk oncomfortabel en daarom wordt er dan weer een kanaal gegraven naar de zee om je eigen bad een aangename temperatuur te geven. Klinkt erg relaxed, een gat graven in de natuur, en vervolgens in je eigen hottub genieten van het uitzicht. Niets is minder waar, behalve dan dat de halve populatie van het zuidelijk halfrond op dit strand aan het graven was. Heel interessant dus, maar veeeeeeeel te druk.

De volgende dag hebben we lekker rustig een wandeling gemaakt langs een paar stranden; Stingray Bay en Cathedral Cove. Dus, wederom kunnen genieten van de natuur!

Zo.. Het noordelijkste van Nieuw Zeeland, check. We maken weer even een stop in Auckland en vertrekken de volgende dag richting het zuiden. Vanaf Rotorua doen we een cirkel die van de ene kant, naar de andere kant gaat. Eerste stop; Waitomo.

Waitomo is een ieniemienie dorpje. Ja, ik dacht ook dat Eck en Wiel klein was, maar in dit dorp wonen ongeveer 59 mensen, inclusief boeren in de omgeving. Precies niks dus. De reden dat ik iedereen toch aanraad Waitomo te bezoeken, is omdat het echte avontuur onder de grond ligt. De Waitomo Caves. Eigenlijk is dit een rivier onder de grond, en dat maakt deze plek erg aantrekkelijk voor glowworms. Deze dieren zijn vergelijkbaar met vuurvliegjes, maar dan zonder vleugels.

Ik doe een tour van 4 uur, en nadat we helemaal ingepakt en opgetuigd zijn gaan we op pad. We moeten lopen, kruipen, tijgeren, klimmen, zwemmen en drijven. Lekker actief en avontuurlijk, ik geniet er van! Met en zonder licht worden we door onze gids, Chao, begeleid. De grotten, ondergrondse rivier en de glowworms zijn een unieke ervaring.

Terwijl ik op mijn band lig, en me laat meevoeren door de rivier, zie ik duizenden kleine lichtjes voorbij gaan. Alsof je naar een kraakheldere sterrenhemel kijkt. Dan begint Chao te zingen, een Chinees lied, en zijn stem weerkaatst en galmt door de gangen van de grotten. Dit was magisch, ik was meteen in een soort trance. Helaas stopte Chao ook met zingen, en helaas kwam er een einde aan de grotten. Maar dit was helemaal goud!

Om de cirkel af te maken komen we langs nog een paar leuke pittoreske dorpjes. Geniet ik nog van een aantal stranden, en beklim ik een klein bergje, (ooit een volkaan), Mount Maunganui.

Dan... terug in Rotorua! Deze naam is toepasselijk; ROTorua. Door alle vulkanische activiteiten in deze plaats, stinkt het er naar rotte eieren, zwavel. Behalve dat, is dit met al haar kleine natuurlijke hotsprings, een unieke stad. Ik geniet er even van dat ik niet hoef te ‘reizen’ en gebruik mijn tijd om wasjes te draaien, uit te slapen en te relaxen. Ik ben even lekker gaan mountain biken, en neem voor alles de tijd! Daarna beginnen de activiteiten weer, met om te beginnen whitewater rafting. In Rotorua op de Kaituna River, is de hoogste legaal gerafte waterval ter wereld (7 meter hoog!!!!). Spannend, intensief, maar vooral heel erg veel plezier! De rivier is prachtig en het voelde alsof ik met een grote groep vrienden op pad was. Je moet samenwerken om alles goed te laten verlopen want er slaan regelmatig bootjes om terwijl ze de 7 meter waterval af gaan. Na 2 uur op het water was ik dan ook helemaal voldaan! Even opladen voordat ik de volgende dag weer verder ga naar Wai-o-Tapu Thermal Wonderland en Hobbiton.

Met de bus worden we ‘s ochtends opgehaald, en ik maak kennis met mijn tourguide voor die dag. Een beetje een apart figuur, maar wel heel enthousiast! In de bus verteld ze van alles en nog wat over Rotorua, en de dingen die we onderweg tegen komen, zoals iedere gids dat doet. Alleen kreeg deze het voor elkaar om dat de hele weg (3,5 uur) te doen. Nuttige en leuke weetjes kwamen er niet meer uit, het waren meer dingen als; ‘oh, als u nu voor zich kijkt, ziet u een Nieuw Zeelandse familie op zijn Nieuw Zeelands van de dag genieten. Ze zijn dus aan het fietsen!’ Of; ‘rechts van u ziet u schapen in de schaduw.’ Het was hilarisch, de busreis was dus al een hele beleving op zich!

We arriveren bij een geiser, Lady Knox. Iedereen wist dat ze om 10:15 actief werd, en ik vroeg me al af waarom, specifiek, op dat tijdstip.

Dat komt dus simpel gezegd gewoon omdat ze er (natuurlijke) zeep in gooien waardoor er een uitbarsting ontstaat. En opeens, was het veel minder interessant. Echter, zit er wel een leuk verhaal achter. Vroeger werd deze plek namelijk gebruikt als een soort gevangenis. De criminelen gebruikten de plek om zichzelf en kleding te wassen, omdat er hier een warmwater bron aanwezig was. Toen één van hen per ongeluk zijn blok zeep in de geiser liet vallen, kwamen ze er achter dat Lady Knox dus reageert. Nu gebruiken ze dit om toeristen te laten zien hoe het precies werkt.

Lady Knox was leuk en mooi, maar toen ik vervolgens door Wai-O-Tapu liep viel mijn mond echt open. Wat een hoop kleuren in het water, en wat een natuur wonder! Opnieuw veroorzaakt door eerdere vulkanische activiteiten. Waar vulkanen al niet goed voor zijn!

Dat was allemaal prachtig, maar als diehard Lord of the Rings, en The Hobbit fan, keek ik eigenlijk al de hele dag uit naar de Hobbiton tour. En daar gingen we eindelijk! De tour duurt 2 uur, je krijgt van alles te weten over de opnames van deze fantastische films, welke tricks ze hebben gebruikt, hoe de set is gemaakt, en uiteraard, mogen we binnen kijken in een van de huisjes. Alle huizen kunnen open, alleen de meeste zijn net diep genoeg om naar binnen te gaan, en deur achter je dicht te doen. Alleen het grote huis van Frodo en Bilbo bovenop de heuvel is helemaal zoals in de films. Dit is natuurlijk omdat hier veel scenes zijn gefilmd. Helaas mochten we hier niet naar binnen. De tour eindigt bij de Green Dragon. De bar in Hobbiton waar we een uniek hobbitbiertje drinken dat speciaal voor Hobbiton gebrouwen is! Het is geweldig om daar op de filmset te lopen, en je gewoon de scenes voor je ziet. Het is heel mooi gemaakt en tot in de details uitgewerkt. Zo zijn er bijvoorbeeld 7 fulltime tuiniers in dienst die ervoor zorgen dat alles er prachtig uitziet. Echt een super toffe ervaring!

De originele bewoners van Nieuw Zeeland, de Maori, zijn erg trots op hun land en cultuur. Het grootste gedeelte van de bevolking in Nieuw Zeeland is van Europese afkomst. Maar met bijna 15% zijn de Maori nog steeds een meerderheid in Nieuw Zeeland. Het lijkt alsof iedereen daar trots op is, en dat heb ik nog niet eerder gezien. Ik heb het gevoel dat er in andere landen juist minachtend gepraat wordt over de originele bewoners. Dit was in Australië in ieder geval extreem, en dat maakt de situatie hier voor mij extra opvallend. Het maakt het ook veel makkelijker om in contact te komen met de Maori cultuur, omdat iedereen er wel iets van weet, en omdat de Maori dus heel open zijn over hun geschiedenis en doen en laten. Ik mag dit allemaal ervaren bij Lake Aniwhenua waar we een dag doorbrengen met Maori die ons alles vertellen en laten zien.

Het meer ligt in Murupara, een klein dorpje waar zo’n 90% van de bewoners werkloos is. Vroeger haalde de bewoners inkomsten uit het werken in het bos, houthakken. Dit was de grootste inkomsten bron voor dit dorp, totdat de grond door de overheid verhuurd werd aan een universiteit in Amerika. Amerika kwam met machines om het bos te kappen en het hout te verkopen. Hierdoor raakten vele banen verloren, en zijn er tot op de dag van vandaag nog erg veel werklozen. Nog steeds is de grond in handen van Amerika, maar over 30 jaar komt de grond eindelijk vrij, en wordt het terug gegeven aan de Maori. De grond zal dan uitgeput zijn, omdat de bomen industrie alle mineralen en stoffen uit de grond hadden gehaald. Het enige wat de Maori dus terug krijgen is een onvruchtbaar kaal land, en toch, zijn de Maori in dit gebied ongelofelijk blij.

De organisatie waar wij verblijven en ook onze tours boeken doet veel voor het dorp, en vooral voor de kinderen. Ze doneren bijvoorbeeld veel aan de lokale school. Er zijn veel verschillende Maori stammen, en iedere stam heeft andere normen en waarden, andere geschiedenis en een andere levenswijze. Toch zijn er ook vele overeenkomsten. De Haka werd bijvoorbeeld door iedere stam uitgevoerd, dit is een Maori vechtersdans, en dit hebben wij dus ook mogen leren! We hebben ook een traditionele Maori maaltijd gehad, waarbij vlees en groenten onder de grond gegaard wordt. In een gat met verhitte stenen wordt het vlees en of groeten geplaatst. Vervolgens wordt er water over gegoten waardoor er veel stoom vrij komt. Daarna wordt het gat afgedekt met natte doeken, en vervolgens gaat er een dikke laag aarde overheen om de warmte onder de grond te houden. Het werkt dus eigenlijk als een oven, alleen kan je hem niet open doen om te controleren of het goed gaar is. 4 uur later werd het gerecht weer opgegraven en mochten we aan tafel. Het heeft een hele rijke aardse en gerookte smaak. Ik vond het erg lekker, maar je moet er van houden! Zo dankbaar als wij waren dat deze mensen dit allemaal met ons wilden delen, zo dankbaar waren zij dat wij er waren! Interessant om te zien en te horen hoe anders deze mensen soms nog steeds leven en dit maakte het een hele bijzondere ervaring.

Na het spirituele gebeuren van de Maori, gaan we door naar het nuchtere farmleven bij Blue duck station. Een werkende farm met koeien, schapen, paarden en zelfs herten! Dit bracht bij mij direct herinnering op van mijn geweldige farmwork in Australië. Ik had het dus meteen al naar mijn zin! Ik ga een dag paardrijden, wat heerlijk was omdat ik dat al een tijd niet gedaan had. We laten ons niet stoppen door de regen en gaan dus ook nog kajakken in de rivier. Dit was echt prachtig! Je vaart tussen twee hoge kliffen in met spectaculaire rotswanden en een overhangen regenwoud. Links en rechts zie je watervallen de rivier in stromen, en daar waar geen stroming was zie je een prachtige weerspiegeling in het water. Het was alleen maar Jasmin en ik, met zijn 2e in een oase van rust, heerlijk!

Om de dag af te sluiten mogen we ook nog kleiduif schieten. Voor het eerst heb ik een echt wapen in mijn handen, en ik heb mijn talent gevonden! Heel vet om dat een keer gedaan te hebben!

De intensieve dagen op Blue duck station waren nog maar een warming up, want na 2 nachten staan we om 05:00 op om de bus in te gaan. We vertrekken naar de Tongariro Crossing, also known as Mount Doom. Ja, een andere film scène uit de Lord of the Rings trilogie! Het is een wandeling van bijna 20km, en je gaat serieus de hoogte in. Voordat we toestemming krijgen om te gaan, wordt je uitrusting gecheckt, en dit maakt me natuurlijk alleen maar enthousiaster. We gaan nu voor het echie hiken, en het was zwaar. Na een behoorlijke klim zijn we zeker een uur op het hoogste punt. Het temperatuur verschil is redelijk, maar na de klim in 25 graden, was de (ik denk zo’n) 15 graden met windkracht 7 op de top wel even lekker. We nemen de tijd om foto’s te maken en te lunchen. Daarna volgt een lange weg naar beneden. In totaal hebben we er 6,5 uur over gedaan, en helemaal voldaan en gesloopt worden we weer naar ons hostel gebracht.

De volgende dag stapt iedereen als bejaarden de bus op en af. De spierpijn is bij iedereen aanwezig, maar dat mag de pret niet drukken want we vervolgen onze weg naar de hoofdstad van Nieuw Zeeland, Wellington.

Wellington is een leuk stadje, maar er is niet zo heel veel te beleven. Ik ben dan ook helemaal tevreden om na 2 dagen te vertrekken naar het Zuidereiland! Dit deel van het land schijnt namelijk nog beter te zijn. De tocht met de ferry is in ieder geval een goed begin want je krijgt een mooi uitzicht over de kustlijn.

Aan de overkant stappen we weer in de bus naar Marahau, Abel Tasman. Dit National Park is een van de favorieten onder de locals. Het is een heerlijke plek om even lekker tot rust te komen, naar het strand te gaan en een boek te lezen. Het is deze dagen prachtig weer, en dat maakt het natuurlijk extra lekker! In het natuurgebied ga ik voor het eerst ‘canyoning’ doen. Begeleid door 2 gidsen loop ik door een prachtige rivier, wordt ik gedropt in watervallen, abseil ik van rotswanden, glijd ik van watervallen, zipline ik van de ene naar de andere kant en spring ik van kliffen. Het is fysiek niet zwaar, maar omdat je dus eigenlijk de hele dag bang bent, ben je aan het einde van de dag gesloopt. Omdat je toch de hele tijd mee gaat heb ik mezelf weer overtroffen deze dag. Het was een prachtige tour door ongerepte natuur, waar niemand anders kan komen.

Aan al het goede komt een einde, en dus ook aan Abel Tasman. Helaas, maar ik ruil hem in voor een andere prachtige plek; Franz Josef. De plek is bekend om haar gelijknamige gletsjer. Deze grote trekpleister wilde ik wel van dichtbij bekijken, en dus zet ik mijn backpackersbudget even uit mijn hoofd, en boek ik een helikopter vlucht met daarna een 3 uur lange klim/wandeling op het ijs. Vol spanning sta ik de volgende dag op. Het weer zag er niet zo veel belovend uit, en dat maakte me nog zenuwachtiger. 70% van deze tochten wordt gecanceld vanwege slecht weer. Bij een laag hangend wolkje kan het al afgelast worden.. We komen aan bij het kantoor, en na lang afwachten wordt er besloten dat er die dag inderdaad niet gevlogen wordt. Ik sprint meteen naar de balie zodat ik als eerste mijn trip kon verzetten naar morgen, voordat dat allemaal volgeboekt was. Om mezelf te troosten breng in de rest van de dag door in de jacuzzi. De volgende dag, het zelfde ritueel. Maar nu zag het weer er stukken beter uit. Hoopvol lopen we weer richting de touroperator, en ja hoor, we mogen mee!!! Jullie moeten even begrijpen dat dit DE tour is in Nieuw Zeeland waar bijna iedere reisgids het over heeft. Met de wetenschap dat dus 70% gecanceld wordt, ben je extra gelukkig als je wel mee mag! Tijd om opgetuigd te worden. Alle uitrusting werd gelukkig voor ons geregeld, letterlijk van sokken tot muts, dus ik had alles wat ik nodig had! Een halfuurtje later stap ik voor de eerste keer in mijn leven in een helikopter. Het voelt eigenlijk gewoon als een vliegtuig, maar dan net ietsje anders. Het uitzicht was prachtig, adembenemend! Door reflectie in het raam kon ik helaas geen goede foto’s maken hiervan, maar ik heb het opgeslagen in mijn biologische fotoboek. Enkele minuten later landen we midden op de gletsjer, het avontuur kan beginnen. Onze gids slaat zich letterlijk een weg door het ijs, en wij wurmen ons door smalle gangetjes en tunnels van immens helder blauw ijs. Na deze bijzondere wandeling worden we weer opgehaald door de helikopter, die ons weer veilig aan land zet. De rest van de dag krijgen we ‘gratis’ toegang tot de Spa hot pools, en hier maken we al nagenietend uitgebreid gebruik van! Wat een prachtige dag!

Momenteel zit ik nog in Wanaka, morgen vertrek ik naar Queenstown. Hier is blijkbaar ook weer veel te beleven, dus ik ben benieuwd! Ik ga er in een sneltreinvaart doorheen, en daardoor schiet het schrijven er soms bij in, maaaaaaar ik doe mijn best.

Dag dag!