Heeee,

Pfoeee, wat een ervaringen weer! Ik wou dat jullie allemaal even hier waren zodat jullie het zelf konden meemaken. Helaas gaat dat niet.. dus ik ga mijn best doen om jullie weer mee te nemen! :)

Ik zit nu sinds 3 weken in de outback van Australië. Een uur van Mount Isa vandaan werk ik op een Caddle Station. De dag van aankomst worden we opgehaald van het busstation. Ruim een uur rijden we over de snelweg door het landschap van Campbell. De familie waar ik nu voor werk. Hun terrein is gigantisch, en er zijn dan ook verschillende plekken waar we te werk gaan. Momenteel dus ‘dichtbij’ Mount Isa. Volgende week vertrekken we waarschijnlijk naar een ander deel van het land. Het hangt er maar net van af waar de koeien zijn, en waar in hun landschap het meeste werk is. Omdat het zo groot is wordt het vee ook opgehaald met helicopters. Een indrukwekkend gezicht!

Het is een primitief bestaan hier in de outback. We wonen in een oud vervallen huis, waar geen glas meer in de ramen zit en de muren niet eens tot het plafond reiken. Echter schijnt dit een van de luxere plekken te zijn, we hebben tenslotte wel een keuken en een douche. Blijkbaar is dat dus niet overal zo en wordt er op sommige plekken op vuur gekookt of moet je het water eerst op het vuur opwarmen voor dat je gaat douchen. Ik ben dus erg benieuwd hoe mijn volgende ‘thuis’ er uit gaat zien. We zijn soms wel een dag op een andere plek aan het werk, dan maken we een vuur om ons water voor de koffiepauze op te warmen. Ik geniet van het primitieve leven. Niemand die zich hier zorgen maakt over iets anders. De receptie is matig, dus ik ben en hoef niet altijd bereikbaar te zijn. Het is hard werken, maar ook rustgevend.

We werken met Angus koeien. 3x raden wat we elke dag eten. Ik heb absoluut nul ervaring met dit soort werk, dus dat is altijd spannend. Gelukkig verwachtten ze ook niet dat ik alles in een keer wist. Maar ze geven iedereen de kans om alles te proberen en te leren. Het werk gaat van koeien sorteren, brandmerken, taggen, kalfjes knuffelen, oormerken, castreren en steriliseren, veedrijven te paard tot voeren en hekken bouwen. Iedere dag is dus anders en wat heb ik veel nieuwe dingen gezien. Ik werk ondertussen mee zoals ieder ander. Behalve het castreren en steriliseren, dat doet alleen de manager vanwege de risico’s, maar daarbij assisteren we dan. Wat wel cool is, ik heb nog nooit zo vers vlees gehad als hier. Na het castreren worden de ballen op het vuur gegooid. Ik heb dus super verse stierenballen gegeten. Ja ja ja ja ik weet wat jullie allemaal denken, dat is goor, en ja, dat ging ook door mijn gedachten. Maar ik moest het natuurlijk wel proberen nu, en het was eigenlijk niet slecht.

Aan het begin was het allemaal wel erg heftig, omdat wij niet gewend zijn aan al deze dingen. In Nederland hebben we geen brandmerken meer, en al helemaal geen oormerken en al die andere dingen. Met oormerken knippen we dus letterlijk een stuk uit het oor. Het castreren en steriliseren gaat zonder verdoving, en soms zien we een hoop bloed op een dag. Gelukkig ging dat later beter, maar aan het begin voelde ik me wel een beetje raar daardoor. Uiteindelijk maar geaccepteerd dat dat is hoe het hier in Australië geregeld is. Ook zie ik dat ze wel goed zijn voor de koeien, en dat ze behalve dat, een goed leven hebben (gehad). Daarbij zijn al die dingen binnen een paar seconden gedaan. Castreren is soms bijvoorbeeld in 20 seconden gedaan en is eigenlijk minder zielig dat het oormerken. Maar het is allemaal wel logisch dat het in Nederland niet meer gebeurt.

Het werk gaat niet zonder risico’s. Soms sta je in een veld vol met stieren en koeien, en zitten er dus ook agressieve tussen. Ik ren regelmatig voor mijn leven, en spring over hekken om niet aangevallen te worden. Het werken is zwaar. Veel tillen, rennen en kapotte handen. Ik heb dus nu van die vieze gebutste mannen handen. Niet meer schoon te krijgen... net als mijn gezicht... mijn telefoon herkent mijn vingerafdruk niet eens meer. Gelukkig ben ik daar nu aan gewend, en loopt iedereen er zo bij hier.

Eens in de zoveel tijd komt er een ‘road train’ om de verkochte koeien op te halen, of om hooi te brengen. Dit is niet zomaar een vrachtwagen, deze apparaten doen hun naam eer aan. 53 meter lang, dubbel dek, en afhankelijk van de grootte 280 koeien/kalven. Dat is nog eens een vrachtwagen.

Wisten jullie trouwens dat er kamelen, eigenlijk dromedarissen, leven hier in Australië. Ik ook niet. Ik kon dus ook letterlijk mijn ogen niet geloven toen ik er een zag.. dat verwacht je gewoon echt niet..

Afgelopen weekend hebben we na 3 weken onze eerste dag vrij gehad. Uiteraard gaan we naar een rodeo. Maar dan nu een echte rodeo, zonder toeristen, alleen maar cowboys. Super gezellige mensen, echt zo’n typisch cowboy feestje zoals in de films. Country muziek, line dancing, drank en een sterrenhemel. Toch wel lekker, zo’n dagje vrij.. en na een heerlijke avond rollen we onze slaapzakken uit op de grond.

Over sterren gesproken. ‘S avonds lig ik in bed, en kijk ik rechtstreeks op een prachtig sterren pakket. Met uitzicht op de Melkweg, planeten en vallende sterren val ik iedere avond in slaap.

Ik blijf hier waarschijnlijk 2 tot 3 maanden en zie dan weer verder.

Tot zieeenssss!