Volgende bestemming!

G’day mates,

Zo het zit er op! Nee ik kom nog niet naar huis, maar ik ga wel Australië verlaten. Na alles wat ik heb meegemaakt en gezien.. ik heb de cowgirl uitgehangen, in the middle of nowhere gezeten, moeten koken op vuur, bijna het hele land doorgereisd, de cultuur opgesnoven, van het weer genoten, met walvissen gezwommen, ongelofelijke wandelingen gemaakt, mooie mensen ontmoet, gekampeerd, fantastische banen gehad, maar ook een verschrikkelijke. Ennn.... bij geweldige mensen in huis gewoond. 

De hartelijkheid van dit Australische stel heeft me doen smelten, en ik ben ze heel erg dankbaar dat ik ruim 2 maanden bij hun in huis heb kunnen wonen. Voor niets! Sophie en ik organiseren daarom een etentje en koken 3 gangen met lekkere wijnen erbij. Het was eigenlijk een vroege kerst viering, en de cadeautjes ontbraken niet! Wij hadden ook kerstinkopen gedaan, maar echt niet verwacht ook wat te krijgen, na alles wat deze mensen al voor ons gedaan hadden. We krijgen van Linda en John een mooie ring gemaakt van de Australische florijn. Wat een mooi aandenken aan deze reis, maar vooral aan mijn Australische papa en mama! 

Onze laatste avond in Mandurah doen we een drankje in de stad met Linda en John, en vervolgens spreken we af met Cameron, die we ergens in Broome hadden ontmoet. Leuk om hem weer te zien! Hij neemt ons mee op zijn boot. We lopen er naartoe alsof je naar de auto loopt. Alsof het de normaalste zaak van de wereld is. Voor ons was dat natuurlijk niet zo, en we genieten met volle teugen! Een heerlijke laatste avond in Mandurah! 

De volgende dag vertrekken we naar Perth, waar we nog een keer een vriend bezoeken. Chandler en ik werkte samen op de farm, en hij nodigde ons uit om nog even bij hem langs te komen. Na een heerlijk diner met zijn familie staan we midden in de nacht op om Sophie weg te brengen naar het vliegveld. Niet leuk! We hebben samen 4 maanden gereisd, gewerkt en gewoond. 23 uur per dag samen, omdat je ook wel eens wilt douchen en naar de wc moet. Daarmee is ze ook de gene waarmee ik het grootste deel van 2018 heb doorgebracht. We hebben zo veel gezien en ervaren samen, en dat zal ik nooit vergeten! Maar, aan al het goede komt een eind! Bedankt Soof, voor al deze maanden! Ik zie je in Nederland weer! 

Chandler en zijn vader nemen me een dagje mee op de motor, en ik krijg alle mooie leuke plekjes te zien rondom Perth. Daarna kan ik ook met een goed gevoel deze omgeving verlaten en zet hij me ‘s ochtends af bij het vliegveld.

Terwijl ik aan het schrijven ben zit ik in het vliegtuig naar Melbourne, waar ik mijn laatste 2 weken in Australië doorbreng en dus ook kerst en oud en nieuw vier. Het kerstgevoel is nog ver te zoeken, aangezien het hier 30+ graden is. Maar we doen het maar op zijn Australisch, net als oud en nieuw!

Ik geloofde eigenlijk nooit in goede voornemens.. Maar zoals veel mensen denk ik er altijd over na. De optimistische plannen die gemaakt worden, om het het volgende jaar nog beter te doen dan het afgelopen jaar. Voor veel mensen dingen als gezonder leven, minder drinken, afvallen, minder chocolade eten, het diploma halen, een leuke baan vinden, een huis kopen noem het maar op. Behalve dat ik mijn diploma heb gehaald, kon ik voor mijzelf nooit iets bedenken waar ik echt voor wilde gaan. Totdat ik bedacht dat ik naar Australië wilde, en dat heb ik gedaan. Een jaar lang heb ik mijn goede voornemen eer aan gedaan, en er volop van genoten! Ik droomde er al lang van, Australië. Een uitgestrekt land, waar ik te paard nog koeien kon vangen, waar rodeo’s worden georganiseerd en iedereen je ‘mate’ is. En ik kan nu eindelijk zeggen dat ik gewerkt heb als cowgirl, paarden heb getraind, en weet ik niet hoe veel kilometer heb afgelegd om dit prachtige land en continent te ontdekken. Ik heb veel mooie mensen ontmoet, maar ook geleerd dat zeker niet iedereen te vertrouwen is. Australië is meer dan het beeld van cowboys dat ik in de films zag. En ik ben blij dat dit nu mijn verhaal is, en geen film. En dat deze droom afgevinkt is! Dit jaar ben ik er in geslaagd om mijn goede voornemen waar te maken. Ik weet nog als de dag van gisteren dat ik met oud en nieuw proostte op mijn reis, het leek toen nog onwerkelijk, maar nu is het een onbetaalbare ervaring! 

Tijd voor een nieuw land, nieuwe rondes, nieuwe kansen. Nieuw Zeeland, ik kom er aan!

Dit jaar denk ik weer na over goede voornemens.. Ik kan er één bedenken, ik beloof dat ik in 2019 naar huis kom. Voor de rest, zou ik het niet weten! 

Hele fijne kerst Nederland, en al het beste voor 2019! ??

Darwin - Perth

Hè hoi!

Het is wéér veel te lang geleden, en dat betekent dat ik veel te ver terug moet denken aan alles wat ik weer heb meegemaakt. Maar ik zal proberen mijn slordige aantekeningen om te toveren tot een verhaaltje.

In Darwin ontmoeten we onze 2 nieuwe reisgenoten. Een Franse jongen zat bij ons in hetzelfde hostel, en een andere Fransman halen we op van het vliegveld. Onderweg naar onze eerste stop leren we elkaar beter kennen. Op aanrader hebben een Jumping crocodile tour geboekt. Wat een kans om deze machtige dieren van dichtbij te bekijken. Deze wilde krokodillen weten natuurlijk wat er aan de hand is, en komen dus ook erg dichtbij de boot. De rangers voeren ze Buffalovlees, om dat te pakken moeten de dieren uit het water springen. Dit is blijkbaar een absoluut natuurlijke handeling voor ze, omdat ze op deze manier bijvoorbeeld ook vogels uit overhangende bomen en takken vangen. Zoutwater krokodillen zijn, in tegenstelling tot de zoetwater krokodillen, extreem agressief. Deze dieren wil je dus absoluut niet zomaar tegen komen. Wat een indrukwekkende wezens! Na de tour, die een uur duurde, gaan we nagenietend verder met onze reis.

Het was deze dag bloedheet en dus moesten we even stoppen bij Berry Springs. Een stromende beek die uitloopt in een diepe plas. Na een lekkere plons vervolgen we onze reis naar Litchfield. Dit National park schijnt nog mooier te zijn dan Kakadu en niets is minder waar. Anders dan Kakadu vind je in Litchfield veel meer rust en minder toerisme, waardoor de natuur wat ongerepter blijft, en wij daar meer van kunnen genieten. Het park bied wandelingen, klimmen en wederom watervallen en gorges. We spenderen een hele dag in het park en kamperen ‘s avonds op een rest stop. Binnen de parken is het namelijk niet toegestaan om te kamperen, en op de route is helaas niets anders.

Dat is ook de reden dat we via de Gibb River Road doorsteken naar de westkust. 660 km onverharde weg, alleen voor 4wheel drives, leek ons een onwijs goed idee. De weg gaat dwars het prachtige Kimberley gebied heen en verbind de stadjes Kununurra en Derby. Na voor bijna een week eten, water en brandstof te hebben ingeslagen, beginnen we aan de uitdaging. Het was verschrikkelijk. De weg was zo slecht dat je in de auto geen normaal gesprek kon voeren, laat staan naar de muziek luisteren. We passeren verschillende mensen met autopech en compleet gescheurde banden. Eventjes twijfelden we nog, maar we zijn toch maar doorgereden, en het was het waard! Het wegdek werd na een kilometer of 100 beter, en de omgeving maakt een hoop goed. In plaats van kamperen langs de weg, kom je op plekken midden in de natuur. Overal zijn watervallen, rivieren en beekjes waar je kunt zwemmen. Echter zitten ook hier krokodillen. Gelukkig zijn het meestal zoetwaterkrokodillen, en die zijn dus absoluut niet agressief. Zo zwemmen ik in een beekje, en zie ik op 5 meter afstand een kleine krokodil liggen. Ik hou hem in de gaten, en hij mij. We leven nog lang en gelukkig.

We doen 5 dagen over de Gib, en stoppen bij nog meer prachtige watervallen, mooie kampeerplekken en uitdagende wandelingen! Het Kimberley gebied is adembenemend en we hebben dus geen moment spijt van de keuze.

Na de Gibb River road rijden we in een keer door naar Broome. Onderweg ontmoeten we Ty en Carlos, ze wonen in Broome, en we worden meteen uitgenodigd voor barbecues en feesten. Op deze feesten ontmoeten we nog meer mensen. Het is een gezellige boel in Broome, iedereen kent iedereen. Ons kent ons. Na ons verblijf 2x te hebben verlengd, is het echt tijd om door te gaan. Vanaf nu reizen we langs de kust naar Perth.

In Karijini, wat tot nu toe mijn favoriete National park is, blijven we 3 dagen. Hier wandel en klim je jezelf naar beneden, om bij idyllische plekken te komen, waar je meteen je oververhitte lichaam in ijskoud water kunt gooien. Vervolgens kan je soms wel kilometers zwemmen en genieten van de prachtige natuur. Een andere manier dan klimmen en zwemmen is er niet, en helaas heb ik dus niet echtfoto’s kunnen maken. Ik kan ook niet met woorden beschrijven hoe fantastisch mooi dit park is.

De westkust heeft op mij al indruk gemaakt, en dan was ik nog niet eens in Exmouth geweest. Daar waar je moet zijn om het oceaanleven te spotten. Exmouth zelf is niks, het stadje is pas gebouwd in 1964 en heeft dus absoluut geen rijke geschiedenis. Toch staat Exmouth ook hoog op de favorieten lijst. Bij aankomst zitten we te lunchen op het strand. In de verte zie ik dolfijnen jagen op vliegvissen, ik zie schildpadden zwemmen en walvissen uit het water springen. Ik ben meteen verkocht. We boeken een ‘Swimming with humpbackwhales tour’. Een totaal verzorgde cruise van ‘s ochtends vroeg tot het einde van de middag. Met mijn pillen tegen zeeziekte op zak, stap ik aan boord. We beginnen met ontbijt en lopen de veiligheidsprocedures door. Er vliegt een klein vliegtuig over het gebied om voor ons de dieren te spotten en de coördinaties door te geven. Al snel krijgen we een bericht dat er een walvishaai gespot is. De grootste vis ter wereld, en hoort daar eigenlijk helemaal niet meer te zijn rond die tijd. We hebben dus heel veel geluk en mogen met deze joekel het water in. Omdat de boot niet te dichtbij mag komen worden we in het water gedropt, en vaart de boot weg. Een van de begeleiders heeft een waterbestendige walkietalkie, de ander een camera. Via de walkietalkie krijgen we van het vliegtuig te horen welke richting we op moeten zwemmen. Bijvoorbeeld: 20 meter oost. En daar gingen we allemaal, zo hard mogelijk. Omdat je in de open oceaan zwemt valt dit nog niet mee.. En dan hoor ik: hoofd in het water! Zodra ik onderwater ben, voelt het als een totaal andere wereld. Terwijl de walvishaai voorbij komt mogen we met de vis mee zwemmen. Het was alsof ik in een natuurfilm geplakt was, het maakte me sprakeloos. Zo fantastisch, zo mooi! Mijn dag kon al niet meer stuk, of we nou nog bultruggen zouden spotten of niet, ik vond het mijn geld al waard. Na een half uur gevaren te hebben spotten we ook bultruggen! Deze zoogdieren zijn een stuk sneller, en dus hadden we een paar gefaalde pogingen om met ze te kunnen zwemmen. Maar uiteindelijk ook de bultrug kunnen zien. Niet één, niet twee, nee er kwam een hele family met escort voorbij. Een stuk of 5 gigantische walvissen zwemmen onder mij door. Wat een onvergetelijke ervaring!! Het was fantastisch!

Na Exmouth gaan we door naar Shark Bay, Shell Beach en Monkey Mia. We overnachten op een onwijs mooie plek. Boven op een kliff, met uitzicht over zee en verschillende stranden. Deze omgeving staat bekend om de mooie stranden en de dolfijnen. Dolfijnen hebben we dan ook in veelvoud gezien, en ook van de stranden heb ik natuurlijk heerlijk genoten. Shell Beach moet nu mijn favoriete strand zijn. Zoals de naam al speculeert, bestaat dit strand uit alleen maar hele kleine schelpjes. Hierdoor is het water ongelofelijk helder. Omdat Shell Beach een baaitje is, komt er niet veel vers zeewater bij. Hierdoor is het water 2x zo zout als normaal, en kan je er dus lekker dobberen. Het was onwijs genieten, en echt weer eventjes relaxen.

Na deze kleine vakantie in de vakantie gaan we door naar Kalbarri. Een ander National Park met verschillende kliffen, waar de rivier gezigzagd doorheen stroomt. Hier bevind zich the nature window, een echte trekpleister voor toeristen. Wij moesten daar natuurlijk ook even een bezoekje brengen. Het zelfde geld voor Carnavon, waar je kunt sandboarden. Een must-do.

Onderweg naar de eindbestemming stoppen we nog bij het Pink Lake. En ja, dit meer was heel erg roze. Alweer een verrassing van de natuur. Door zout en mineralen is dit gehele meer roze gekleurd, en dit maakt het een populaire bestemming voor fotoshoots. En dan is het tijd voor onze allerlaatste stop, de Pinnacles dessert. Een mini woestijn, waar rotsachtige formaties uit de grond komen. Alweer een erg bijzonder gezicht.

Langs de gehele westkust kamperen we op prachtige plekken. We zien wildlife, slangen, haaien, walvissen, reptielen en allemaal andere dieren waarvan je het bestaan niet wist. De westkust heeft onwijs veel indruk op me gemaakt. Wat een prachtige natuur, zo ongerept en krachtig. Het land blijft me keer op keer verassen.

Aangekomen in Perth zijn we na lange tijd weer terug in de beschaving. Ik geniet even van de stad, en we blijven dan ook 4 dagen hangen. Perth is een leuke stad, niet te groot, maar heeft alles wat je nodig hebt. Er zijn gezellige barretjes, goede koffie en genoeg winkels. Daarna nemen we afscheid van onze Franse medereizigers, en rijden Sophie en ik door naar Mandurah. Hier wonen 2 kennissen van Sophie en mogen we gratis verblijven. Mandurah ligt 50 minuten ten zuiden van Perth en is de 2e grootste stad van Western Australia. De mensen bij wie we wonen zijn echt te gek! Ze nemen ons mee uit eten, naar de brouwerij en andere uitjes. Ze helpen ons met alles, bieden aan om ons op te halen, en maken zelfs onze woning schoon. Allemaal gratis en voor niks, echt Australisch, zo hartelijk en gastvrij. Ik zit hier dus weer helemaal op mijn plek! Helaas heb ik nog geen goede baan kunnen vinden, maar dat komt ook wel goed. Ik moet namelijk weer even gaan sparen want 3 januari vlieg ik naar Nieuw Zeeland voor het volgende avontuur!

Met een voldaan gevoel kijk ik terug op een lange roadtrip die in Melbourne begon!

Ik laat later weer wat van me horen, want het werkende leven is toch niet zo interessant!

Daaaaagggg!!

Melbourne - Darwin

Ja hallo!

Het is alweer tijd voor een fijn nieuw verhaaltje! Omdat ik weer lekker aan het rondreizen ben heb ik alweer zo veel mooie dingen gezien. Zoals eerder verteld was ik dus op een roadtrip met 3 andere meiden. Na een paar dagen zelf te hebben rondgestruind in Melbourne, spreken we af om kennis te maken. Ik reis met Paulina uit Zweden, Mara uit Noorwegen en Sophie uit Nederland.

Allemaal leuk en gezellig, maar je weet eigenlijk nog niks als je alleen maar even een bak koffie drinkt met iemand die je nog nooit eerder gezien hebt. Het was dus maar weer afwachten hoe het zou gaan als we elke dag met elkaar doorbrengen, maar ik had er zin in! Over het algemeen vind ik mensen toch al snel aardig.

Omdat we gaan kamperen moet ik nog wel even wat spullen kopen. Zo goedkoop mogelijk natuurlijk, want ik ben maar een arme backpacker. Uiteindelijk een tent weten te scoren van 12$ met een slaapzak van 10$. Dit bij de Kmart, te vergelijken met een action. Ik verwacht natuurlijk helemaal niks van een tent die minder waard is dan €10,00, maar goed, in Australië regent het toch niet, dacht ik. Behalve dat het de eerste paar nachten echt ijskoud was, hebben we ook verschrikkelijk harde wind en zelfs een beetje regen gehad. Nou daar lag ik dan in mijn Kmart tentje, hopend op het beste. Als extra verzekering nog maar een paar grote stenen in mijn tent gelegd, maar hij heeft het overleefd, en doet het 2 weken later nog steeds.

Voor vertrek deden we nog even boodschappen en vertrekken we naar onze eerste stop; The Grampians. Dit gebergte is echt adembenemend. We brengen een dag door in het park, wandelen door de bergen, en genieten van een wijds uitzicht. De eerste nacht kamperen is ook weer een feit en ‘s avonds zitten we gezellig met een glas wijn bij het kampvuur. Op de achtergrond hoor ik de dingo’s huilen (als wolven). Ik besef weer dat ik weer lekker in de natuur zit! Wat een heerlijk begin van de trip!

De volgende dag rijden we door naarAdelaide, een stad in Zuid Australië. ‘S avonds gaan we naar een barretje met live muziek maar verder is het is een vrij rustig stadje waar niet zo heel veel te doen is, het is overigens wel een lekker stopje! Omdat we daarna helemaal naar Alice Springs moeten rijden, brengen we de auto naar een service beurt. Blijkbaar is er het een en ander mis, en moeten we ook nog naar een andere garage. Dat heeft ons wat tijd gekost, maar daarna was de auto er wel weer helemaal klaar voor!

Onderweg naar het rode centrum stoppen we bij Flinders Ranges. Eeuwen oude uitgesleten rotsen en bergen vormen dit National Park. Rijdend en wandelend door het park zie je fossielen en bijzondere rotsformaties.

Daarna begon een lange reis naar Uluru. Na een paar dagen komen we aan bij het natuur park. We gaan eerst naar The Olga’s. De aboriginal naam is Kata Tjuta en betekent letterlijk ‘many heads’. De rode rotsformatie bestaat uit 36 verschillende rotsen, en is misschien nog wel mooier als de Uluru rots. De wandeling was in ieder geval veel gaver! Wandelend tussen, over en op de rotsen kijk ik mijn ogen uit! De hoogste rots is 198m hoger dan het beroemde Uluru die 348m hoog is! We besluiten te blijven voor de zonsondergang wat beide rotsen nog roder maakt dan dat ze al zijn.De dag daarna staan we vroeg op om de zonsopgang bij Uluru te kunnen bekijken.

Het is zo indrukwekkend als je daar daadwerkelijk staat. We lopen 10,9 km om de rots heen. Je ziet ‘gevoelige’ kanten van de rots. Daar is het dus niet toegestaan om foto’s te maken. De aboriginals proberen de rots te beschermen tegen toeristen. Dit vanwege hun geschiedenis, vroeger beklommen ‘jongens’ de rots om een echte man te worden. Er zijn ook meerdere aboriginal verhalen die meer vertellen over de geschiedenis en erg interessant zijn! Het is waarschijnlijk op internet te vinden, want als ik het moet vertellen kan ik nog wel 6 pagina’s vol schrijven. Hoe dan ook, er staan overal borden en boodschappen van aboriginals die vragen om respect voor hun cultuur. Het is vanaf october 2019 ook niet meer toegestaan om Uluru te beklimmen, en er wordt dus al gevraagd om het niet te doen. Toch wilden wij de rots beklimmen, helemaal omdat het nu nog toegestaan is. Helaas was het te winderig en was de klim gesloten. Een tegenvaller, maar alsnog heeft het een bijna magische uitstraling. Het was het dus absoluut waard om 2.257km naar het midden van Australië te rijden.

In het midden bevindt zich ook de Kings Canyon. Hier hebben we een ontzettend gave wandeling gemaakt boven op de canyon. Met een onwijs uitzicht en een goede workout. Ja ja, alleen maar naar boven klimmen, maar het was het waard! Vervolgens rijden we naar Alice Springs om daar even goed te relaxen. We boeken een hostel voor 2 nachten, wassen onze kleren (eindelijk), ontmoeten een paar andere mensen, gaan naar een bar, slapen uit én dat in een normaal bed, en chillen bij het zwembad. Dat hadden we echt wel weer nodig. Want hoe leuk en gaaf roadtrippen ook is. Het is ook hard werken. Iedere morgen weer in de auto, uitzoeken wat je wilt zien, boodschappen doen, koken, en het kost ook veel energie om 24/7 samen te zijn met de zelfde mensen. Daar waren we het allemaal mee eens, dus het was lekker om even een paar dagen niks te hoeven.

In Alice Springs droppen Sophie en ik onze Scandinavische reisgenoten en gaan we met zijn 2e verder richting Darwin. Onderweg is niet zo gek veel te zien, dus we kunnen lekker door crossen. Zo hebben we in 3 dagen weer lekker 1.200 km afgelegd. Uiteraard zijn we wel een paar keer gestopt. We hebben de Devils Marbles gezien. Wederom rotsen die dit keer in een soort van bal gevormd zijn. Vervolgens zijn we geadviseerd om te stoppen in Daly Waters, daar zit een oude pub die al sinds 1893 een vergunning heeft. Het was zeker een bezoekje waard!

Ook zijn we in Mataranka bij de natuurlijke thermen geweest. Wat een ontzettend mooi plekje was dit! Super helder blauw water met overhangende palmbomen. Door verschillende planten in en boven het water zitten er ook oliën in die dan weer goed zijn voor je huid. Hier hebben we dan ook lekker een dagje doorgebracht. In dit gebied vind je zoet en zoutwater krokodillen, en heel veel vleermuizen. In elke palmboom zie je wel een stuk of 30 vleermuizen, en er zijn ook veel palmbomen!

Paar dagen geleden hebben we Kakadu National Park bezocht. Dit park is super groot en wederom echt prachtig! Het is vol met watervallen, natuurlijke zwembaden en prachtige natuur. Tevens leeft hier veel ‘wildlife’. Onder andere water buffalo’s en heel veel krokodillen. Hier wordt je ook overal voor gewaarschuwd. Dat geeft natuurlijk weer een spannend tintje aan het bezoek. Tijdens het kamperen hoor je alleen maar de jungle met ondefinieerbare geluiden op de achtergrond. Gaaf, maar uiteraard passen we wel op! Kakadu ligt zo’n 300 km van Darwin en is al erg in het noorden van Australië. Dat betekent tropisch warm is met overdag soms wel 40 graden. Als we naar bed gaan is het vaak nog steeds 35 graden, echter koelt het gedurende de nacht wel af naar een graad of 20.

Eergisteren zijn we dan eindelijk aangekomen in Darwin! 3.754 km in bijna 3 weken gereden. Na Darwin vervolgen we de reis langs de westkust richting Perth. Maar eerst even genieten van het stadsleven!

Tot snel weer!

P.s. onderweg ben ik een verzorgster voor kangoeroe baby’s’ tegen gekomen! Wat een lieverd hè!!!

En door!

Howdy!

Dat is een tijd geleden.. ruim 3 maanden verder op de farm, heb ik mijn 88 dagen bij elkaar. Daarmee kan ik dus een 2e jaars visum aanvragen.

Het was het absoluut waard om hier wat langer te blijven. Ik werk met fijne collega’s en krijg het steeds meer onder knie, wat het werk leuker maakt! De werkzaamheden zijn nog steeds het zelfde. De ene dag zit je 6 uur lang op een paard vee te drijven, en de andere sta je hekken te repareren. Het is veelzijdig en iedere dag is anders.

Ruim 3 maanden voor de zelfde werkgever, maar op 4 verschillende plekken. Het landgoed dat hij heeft is zo groot ik 4 keer verhuisd ben. Van een luxe huis met woonkamer, naar een slaapzak onder de sterren en koken op een kampvuur. Ook het primitieve beviel me goed. Een aantal weken door gebracht in de echte middle of nowhere, geen verbinding, elektriciteit, huis, keuken of slaapkamer. Voor warm water moesten we ook een vuur maken om het op te stoken.

Ik heb dus volop genoten van de outback, en heb al die tijd als een cowgirl mogen leven! Ik heb zelfs het slachten van een koe gezien! Het was allemaal een geweldige ervaring, maar ik ben hier niet gekomen om te werken. Duuuuusss het is tijd om verder te reizen. Vanaf Mount Isa pak ik de bus naar Townsville, om vanaf daar naar Melbourne te vliegen.

Nu ik weer alleen ben besef ik dat het wel lekker is om geen mensen om je heen te hebben. Na al die tijd 24/7 altijd je collega’s om je heen te hebben is het wel fijn om me weer even terug te kunnen trekken en heb ik dus tijd om jullie weer op de hoogte te brengen! Een paar dagen doorbrengen zonder sociaal te hoeven zijn is toch ook wel lekker haha!

1 september land ik in Melbourne. Na een paar dagen vertrek ik met een andere Nederlandse meid voor een roadtrip met als eindbestemming Darwin. Tenminste, dat is het plan, we zien wel hoe ver we komen. Tijd voor weer een nieuw hoofdstuk in dit avontuur! Daarna zal ik waarschijnlijk mijn reis vervolgen naar Nieuw Zeeland. Maar dat zal nog wel even duren.


Sorry dat het allemaal zo lang geduurd heeft, ik was te druk met plezier maken! ?

See ya!

Outback experience

Heeee,

Pfoeee, wat een ervaringen weer! Ik wou dat jullie allemaal even hier waren zodat jullie het zelf konden meemaken. Helaas gaat dat niet.. dus ik ga mijn best doen om jullie weer mee te nemen! :)

Ik zit nu sinds 3 weken in de outback van Australië. Een uur van Mount Isa vandaan werk ik op een Caddle Station. De dag van aankomst worden we opgehaald van het busstation. Ruim een uur rijden we over de snelweg door het landschap van Campbell. De familie waar ik nu voor werk. Hun terrein is gigantisch, en er zijn dan ook verschillende plekken waar we te werk gaan. Momenteel dus ‘dichtbij’ Mount Isa. Volgende week vertrekken we waarschijnlijk naar een ander deel van het land. Het hangt er maar net van af waar de koeien zijn, en waar in hun landschap het meeste werk is. Omdat het zo groot is wordt het vee ook opgehaald met helicopters. Een indrukwekkend gezicht!

Het is een primitief bestaan hier in de outback. We wonen in een oud vervallen huis, waar geen glas meer in de ramen zit en de muren niet eens tot het plafond reiken. Echter schijnt dit een van de luxere plekken te zijn, we hebben tenslotte wel een keuken en een douche. Blijkbaar is dat dus niet overal zo en wordt er op sommige plekken op vuur gekookt of moet je het water eerst op het vuur opwarmen voor dat je gaat douchen. Ik ben dus erg benieuwd hoe mijn volgende ‘thuis’ er uit gaat zien. We zijn soms wel een dag op een andere plek aan het werk, dan maken we een vuur om ons water voor de koffiepauze op te warmen. Ik geniet van het primitieve leven. Niemand die zich hier zorgen maakt over iets anders. De receptie is matig, dus ik ben en hoef niet altijd bereikbaar te zijn. Het is hard werken, maar ook rustgevend.

We werken met Angus koeien. 3x raden wat we elke dag eten. Ik heb absoluut nul ervaring met dit soort werk, dus dat is altijd spannend. Gelukkig verwachtten ze ook niet dat ik alles in een keer wist. Maar ze geven iedereen de kans om alles te proberen en te leren. Het werk gaat van koeien sorteren, brandmerken, taggen, kalfjes knuffelen, oormerken, castreren en steriliseren, veedrijven te paard tot voeren en hekken bouwen. Iedere dag is dus anders en wat heb ik veel nieuwe dingen gezien. Ik werk ondertussen mee zoals ieder ander. Behalve het castreren en steriliseren, dat doet alleen de manager vanwege de risico’s, maar daarbij assisteren we dan. Wat wel cool is, ik heb nog nooit zo vers vlees gehad als hier. Na het castreren worden de ballen op het vuur gegooid. Ik heb dus super verse stierenballen gegeten. Ja ja ja ja ik weet wat jullie allemaal denken, dat is goor, en ja, dat ging ook door mijn gedachten. Maar ik moest het natuurlijk wel proberen nu, en het was eigenlijk niet slecht.

Aan het begin was het allemaal wel erg heftig, omdat wij niet gewend zijn aan al deze dingen. In Nederland hebben we geen brandmerken meer, en al helemaal geen oormerken en al die andere dingen. Met oormerken knippen we dus letterlijk een stuk uit het oor. Het castreren en steriliseren gaat zonder verdoving, en soms zien we een hoop bloed op een dag. Gelukkig ging dat later beter, maar aan het begin voelde ik me wel een beetje raar daardoor. Uiteindelijk maar geaccepteerd dat dat is hoe het hier in Australië geregeld is. Ook zie ik dat ze wel goed zijn voor de koeien, en dat ze behalve dat, een goed leven hebben (gehad). Daarbij zijn al die dingen binnen een paar seconden gedaan. Castreren is soms bijvoorbeeld in 20 seconden gedaan en is eigenlijk minder zielig dat het oormerken. Maar het is allemaal wel logisch dat het in Nederland niet meer gebeurt.

Het werk gaat niet zonder risico’s. Soms sta je in een veld vol met stieren en koeien, en zitten er dus ook agressieve tussen. Ik ren regelmatig voor mijn leven, en spring over hekken om niet aangevallen te worden. Het werken is zwaar. Veel tillen, rennen en kapotte handen. Ik heb dus nu van die vieze gebutste mannen handen. Niet meer schoon te krijgen... net als mijn gezicht... mijn telefoon herkent mijn vingerafdruk niet eens meer. Gelukkig ben ik daar nu aan gewend, en loopt iedereen er zo bij hier.

Eens in de zoveel tijd komt er een ‘road train’ om de verkochte koeien op te halen, of om hooi te brengen. Dit is niet zomaar een vrachtwagen, deze apparaten doen hun naam eer aan. 53 meter lang, dubbel dek, en afhankelijk van de grootte 280 koeien/kalven. Dat is nog eens een vrachtwagen.

Wisten jullie trouwens dat er kamelen, eigenlijk dromedarissen, leven hier in Australië. Ik ook niet. Ik kon dus ook letterlijk mijn ogen niet geloven toen ik er een zag.. dat verwacht je gewoon echt niet..

Afgelopen weekend hebben we na 3 weken onze eerste dag vrij gehad. Uiteraard gaan we naar een rodeo. Maar dan nu een echte rodeo, zonder toeristen, alleen maar cowboys. Super gezellige mensen, echt zo’n typisch cowboy feestje zoals in de films. Country muziek, line dancing, drank en een sterrenhemel. Toch wel lekker, zo’n dagje vrij.. en na een heerlijke avond rollen we onze slaapzakken uit op de grond.

Over sterren gesproken. ‘S avonds lig ik in bed, en kijk ik rechtstreeks op een prachtig sterren pakket. Met uitzicht op de Melkweg, planeten en vallende sterren val ik iedere avond in slaap.

Ik blijf hier waarschijnlijk 2 tot 3 maanden en zie dan weer verder.

Tot zieeenssss!

Laatste stukje oostkust

Heeee hoi,

Zoals gepland nemen we surflessen in 1770. Voor 25$ krijgen we 3 uur les. De groep was erg groot maar ook gezellig. Na een hele hoop uitleg en veiligheidsregels gaan we het water in. De leraar duwt mij mijn eerste golf in, ik hoor hem schreeuwen: ‘stand up! Stand up!’ Geen idee hoe ik het deed, maar voor ik het wist was ik aan het surfen. Het is fantastisch!

Na ons surfavontuur nemen we een andere nachtbus naar Airlie Beach. We hebben een hoop bussen gehad de afgelopen dagen. Airlie Beach is het vertrekpunt voor de Whitsunday tours. 3x raden waar wij geweest zijn..
Met een zeilboot zijn we in in 3 dagen de eilanden langs gevaren. Hebben we gesnorkeld. Zien we schildpadden, koraal, en een hoop mooie vissen. Terwijl wij ‘s avonds aan de wijn zitten, zwermen de haaien en dolfijnen rond de boot. We voeren een wilde zeearend, de 2e grootste vogel van Australië. Al het leven in en rondom de zee is werkelijk waar prachtig.
Wat een ervaring om een paar dagen op een zeilboot te zitten, en wat een geluk had ik dat de pillen tegen zeeziekte werkten. Zeilen is gewoon zo gaaf en de whitsundays zijn prachtig! Niet alleen geniet ik van de natuur, maar ook ontmoeten we weer nieuwe mensen. We sluiten de tour af met een afterparty in Airlie Beach. Hieronder zien jullie een foto van de boot. Deze moest ik helaas van Google stelen.

De volgende dag was het weer tijd voor een nachtbus. Ik kon natuurlijk niet wachten, want het is echt heerlijk om meer dan 10 uur in een bus te zitten... #not

Om 05:00 ‘s ochtends komen we aan in Cairns. Om de tijd te doden hebben we meteen om 07:30 een waterval tour geboekt. In een busje met 4 andere en een ontzettend leuke tourguide gaan we op pad. We stoppen bij verschillende watervallen en zien zelfs een krokodil!

Eerste stop; Josephine Falls, een mooie water val met een natuurlijke glijbaan! Het water is erg koud, en geschikt om te drinken. Dus een lekkere verfrissing na onze lange busreis.

Daarna rijden we door naar een zoetzoutwater meer. Hier zie ik mijn eerste wilde krokodil.

We gaan door naar een hele oude vijgenboom. Wat een indrukwekkende verschijning.

De Millaa millaa falls is de volgende stop. Hier is ooit een commercial opgenomen voor Herbal essences. We konden hier dus niet weg voordat we de hairflip hadden gedaan. Tevens een prachtige waterval, met ontzettend koud water.

Laatste stop: Baron falls. Ik was erg enthousiast om deze te zien. Één van de jongens die ik hier ontmoet heb stuurde me een foto door van deze waterval. Dit was na of tijdens het regenseizoen, een maand voordat ik hier was. Wat een gigantisch verschil. Uiteraard was het nog steeds prachtig, maar niet zo spectaculair als ik verwacht had.

Rond 17:00 komen we weer aan in het hostel en kunnen we inchecken. We zitten in een super mooi hostel, met een hoop gezellige feesten en activiteiten. We besluiten om hier 3 nachten te blijven, ook omdat het onze laatste stop is, maar vooral omdat we maandag beginnen aan een nieuwe uitdaging.
Voordat ik naar Australië ging vroegen mensen wat ik hier ging doen. Waarop ik reageerde: ‘een beetje de cowboy uithangen en paarden rijden.’ Nou, dat is precies wat ik nu ga doen. Ik heb een baan in de buurt van Mount Isa, in de echte outback. Het is een ‘cattleranch’. Te paard drijven we het vee van veld naar veld. Er wordt veel gekampeerd omdat het land zo groot is, en dus te ver van een huis. Uiteraard komt er ook wat algemeen farmwork bij kijken, maar dit is de echte outback experience. IK BEN ZO ENTHOUSIAST! Morgen pakken we een bus van 23 uur die ons daar brengt. Maandag ochtend komen we aan op onze nieuwe bestemming. Dit is dus in the middle of nowhere, dus ik weet niet hoe de verbinding met de rest van de wereld daar zal zijn.

De vakantie zit er op, het is weer tijd voor een vaste plek, en geld op de rekening. Waar ik daarna naartoe ga weet ik nog niet. We zullen zien!

Dag dag!

Roadtrip 2.0 & fraser

Hallo daar!

Tijd voor deel 2 van de roadtrip! We besluiten 2 dagen in Port Macquarie te blijven om even rustig aan te kunnen doen. Op de camping ontmoeten we een groep andere backpackers. Met wat drankjes en een kaartspel was het een super gezellige avond! De volgende dag bezoeken we het Koala Hospital. De kans om koala’s van dichtbij te bekijken en wat meer over ze te weten te komen. Het is dus letterlijk een ziekenhuis voor koala’s. Hier worden koala’s opgevangen die bijvoorbeeld zijn aangereden of uit een boom zijn gevallen. (Ja dat gebeurt..) Wat een schattige dieren, en wat een goed doel! Het ziekenhuis werkt alleen maar met vrijwilligers.

De volgende dag hebben we een lange reis voor de boeg. Onderweg naar Byron Bay stoppen we bij “de giant banana” in Coffs Harbour. Blijkbaar een beroemde trek pleister, maar ik had er nooit van gehoord. Toen we daar aankwamen snapte ik waarom.. het is letterlijk gewoon een grote banaan. Niet zo heel interessant dus, maar in ieder geval heb ik wel de foto! Een paar uur laten komen we aan in Byron Bay.

Absoluut mijn favoriete plek tot nu toe! We verblijven in een hostel genaamd de Arts Factory, de naam past perfect. Iedere muur die je tegen komt is versierd met graffiti, surfboards, veren en andere hippie en kunstzinnige dingen. Het hostel is dan ook gevuld met hippie’s en ik noem het maar: “Bob Marley’s”. Op het podium speelt een man met dreadlocks, een gitaar, een goede stem en een handgemaakte didgeridoo. Dit instrument is duizenden jaren oud en ‘uitgevonden’ door de Aboriginals. Wat een goede sfeer, wat een fantastische muziek. En dit was alleen nog maar in het hostel. Byron zelf heeft de uitstraling van een typisch surfers dorp. Mensen lopen op blote voeten door het centrum, iedereen kent elkaar en wederom overal mensen met gitaren. De kleine lokale winkeltjes maken de sfeer nog beter. Er zijn een aantal barretjes aanwezig en die avond gaan we uit met andere mensen uit het hostel. Uiteraard was Byron Bay 2 dagen waard, dus blijven we nog een extra nacht. Deze plek is gewoon puur genieten. De 2e avond zijn we van plan om weer naar de bar te gaan, maar eindigen we in een tattooshop. Een paar uur later lopen we met nieuwe tattoo’s weer naar buiten. Een mooie herinnering aan Byron en mijn reishart.

We vervolgen onze roadtrip richting Nimbin. Een dorpje dat bekent staat voor het kopen en “legaal” gebruiken van wiet. Ook aan dit dorp is te zien dat de inwoners een andere levensstijl hebben. Nimbin en Byron Bay hebben wat dat betreft veel gemeen. Na de lunch rijden we door naar Gold Coast om daar te overnachten.

In Gold Coast bevindt zich ook Surfers Paradise, wat leuker klinkt dan het is. Of misschien waren mijn verwachtingen te hoog.. Maar, ook dit was natuurlijk weer prachtig en bijzonder. De flats en wolkenkrabbers zijn nog net niet op het strand gebouwd, en dit geeft een gaaf uitzicht. Hierdoor wordt het ook wel Miami in Australië genoemd. We bezoeken de Q1 tower, en op de hoogste verdieping hebben we een wijds uitzicht over Gold Coast en omgeving. Daar, in de rooftop bar geniet ik van een espresso martini met een mooie zonsondergang.

Van Gold Coast gaan we door naar Noosa. Onderweg stoppen we bij de Curtis Falls, een waterval in een mini jungle. Mijn reis is zo’n ruim 3 maanden geleden in Noosa begonnen, dus ik was hier voor de 2e keer. Gelukkig was het nog steeds mooi, het maakt eigenlijk ook niet uit waar ik ben, want genieten van de natuur doe ik toch wel!

En dan onze laatste stop: Brisbane. Een stad met erg veel water. ‘S avonds gingen we dan ook met een ferry de stad rond. Op Koningsdag verf ik mijn reis genoten met Nederlandse vlaggen en gaan we met een groep de stad in. Intens gelukkig loop ik een bar in, helemaal oranje versierd, overal Nederland, er waren zelfs kroketten en frikadellen verkrijgbaar! Ik was blij dat ik met een paar landgenoten Willems verjaardag kon vieren. Brisbane is verder niet erg bijzonder, het is vooral een werkstad.

De volgende dag nemen we afscheid van Stan the van. We leveren de camper in en het was tijd om afscheid te nemen van Jade. Wat een hoop plezier hebben we gehad op deze roadtrip, en wat een toffe mensen heb ik ontmoet. In ieder geval heb ik nu een reden om naar Engeland te gaan om haar een keer te bezoeken!

Amanda en ik reizen samen door. We pakken de bus terug naar Noosa, want vanaf daar vertrekken we naar Fraser Island. Het grootste zandeiland ter wereld. Wat een paradijs! We hebben een 3 daagse
tour geboekt en crossen met 8 personen in 4x4 Jeeps het eiland over. Dat is nog eens wat anders dan de saaie Nederlandse wegen. Met 100km/u over een strand racen, off-road door de jungle en duinen. Wat een gave ervaring! Buiten het rijden om is het eiland ook nog eens prachtig en bijzonder! We overnachten in Tipi’s, en ‘s avonds feesten we met de hele groep. Een aantal erg uitputtende dagen, met weinig slaap en veel fantastische indrukken! Het was zo awesome dat ik vaak vergat om foto’s te maken, maar ik kan jullie aanraden om de stops even te googlen!

De eerste dag gaan we naar Lake Mckenzie. Ik heb nog nooit zo’n blauw meer gezien, zo helder, en ontzettend schoon. In dit meer worden sieraden schoongemaakt en zelfs met het zand poetsen mensen hun tanden.

Vervolgens gaan we naar Creek Eli. Doordat het continue gefilterd wordt door zand, en een pittige doorstroming heeft is dit het schoonste natuurlijke water. Het water is 14 graden en dat maakt het een perfecte verfrissing om even te zwemmen, en om je waterfles te vullen.

Daarna rijden we naar het Maheno Shipwreck. In 1935 beland dit schip door een storm op Fraser Island. De kwaliteit van het materiaal is extreem, en het is dus erg bijzonder dat het er nog steeds ligt. Het schip was 120 meter lang, en 9 meter hoog. Echter zijn wij een van de laatste paar 1000 mensen die het schip live zullen zien. Het dek van het schip steekt nog maar zo’n 3 meter boven de grond uit, en de helft van het schip is al verdwenen. Dit komt doordat de zee het langzaam ingraaft. Bizar als je naar zo’n massief schip staat te kijken, en bedenkt dat dit nog niet eens de helft is van wat het was, en dat het rond kerst waarschijnlijk verdwenen zal zijn.

We gaan door naar de champagne pools. Dit is eigenlijk een natuurlijk zwembad in de rotsen waar de golven zo af en toe vers zeewater geven. Hierdoor bubbelt het water een beetje, en daar danken de pools hun naam aan.

Fraser Island kent maar 3 echte rots formaties. De rest van de rotsen zijn ontstaan door het zand, en kan je bij wijze van met je nagels kapot maken. We beklimmen Indian Heads, een van de echte rots formaties, en hebben een prachtig uitzicht over het eiland. Helaas konden we geen haaien spotten, maar aan de kust van Fraser leven zo’n 1.000 haaien. Daarom kan je hier ook niet in de zee zwemmen.

Laatste stop, Lake Wabby, het oudste meer van Fraser en een natuurlijk Spa bad. Door overhangende eucalyptus bomen zit deze olie in het water. Daarbij wemelt dit meer van de kleine visjes die je huid reinigt van dode huidcellen. Super bijzonder, maar wel gek dat je lekker aan het zwemmen bent en er zit iets aan je voet te knabbelen.

Na Fraser rijden we terug naar Noosa, hebben we een afterparty en nog een overnachting, en nu zit ik al een paar uur in de bus. In totaal reis ik vandaag in 9 uur naar 17/70. Hier is het tijd voor surfles! Het leuke is dat er een hoop mensen zijn die ook doorreizen naar het noorden, en dus kom je telkens de zelfde mensen tegen.

Het gaat dus nog steeds super hier, ik ben lekker aan het reizen en genieten! Ik hou jullie op de hoogte van het vervolg!

Oh, en deze slang vonden we op Fraser, in de douche..

Cheers!

Inpakken en wegwezen

Hi guys,

Terwijl ik met mijn Coffee to go achterin de campervan geniet van het mooie uitzicht, bedacht ik me dat ik misschien weer eens wat met jullie moest delen.

De laatste paar weken in Picton zijn voorbij gevlogen. Uiteindelijk heb ik toch iedere dag genoten en geld mogen verdienen met mijn hobby.

In het laatste weekend zijn we naar de Sea Cliff Bridge geweest. Een mooie plek met wederom prachtig uitzicht.

De volgende dag zijn we uitgenodigd voor Jade’s verjaardag. Jade werkt als au pair, en heeft echt een geweldig gast gezin. Dacht ik dus dat we in Nederland groots uitpakken met verjaardagen en partijen, nou wij zijn er niks bij. Een hoop drank, gezelligheid, en vooral ontzettend veel eten. De Australische mentaliteit is fantastisch. Zonder dat ik ook maar iemand ooit eerder gezien had, had ik het gevoel dat ik er meteen bij hoorde.

Vervolgens was het inpakken en wegwezen. Na mijn backpack weer 1.372.781 in en uit gepakt te hebben zijn we klaar voor de reis. Zaterdag ochtend reizen we naar Sydney om de camper op te halen.

Na wat administratie en uitleg hitten we the road. (Zoals papa dat zegt)
Eerste stop; Blue mountains. Een adembenemend stuk natuur in NSW. De wind was echt extreem. Stel je voor dat je op een smal bruggetje loopt. Als je naar beneden kijkt zie je alleen maar bomen en jungle maar dan 100 meter verder. En dan komt de wind even langs razen.. Rrrrrrr
Door de wind was het onmogelijk om daar te overnachten. Dus reden we nog een stukje door en eindigen we onze dag op een gratis kampeer gelegenheid midden in het bos.

De 2e dag staan we vroeg op om weer op pad te gaan. Eerst bezoeken we een oud aboriginal dorpje. Daarna rijden we door naar Glen Davis midden in “worlds widest canyon” en Stone Ladies National parc. Dit is precies hoe je verwacht dat Australië er uit ziet, fantastisch, en absoluut in the outback. Dit was een dag met veel rijden, maar we hebben dan ook een heel stuk natuur gezien.

Voor 9$ per persoon vinden we een prachtige plek om te overnachten. Ik heb geen idee hoe de Sackville Ski Gardens er in het hoogseizoen uitziet, maar wij hadden een plek achterin aan de rivier, met helemaal niks om ons heen. De man regelt hout voor een kampvuur, en leent ons zijn zaklamp. En daar zaten we dan in Australië, rond het kampvuur, met een wijntje, en een prachtige omgeving.

Het was zelfs nog beter toen we wakker werden en het gordijn opende. Deze man was super aardig, en was dus wel bereid om eerder te openen zodat we even koffie konden drinken. Daarbij geeft hij ook nog wat tips om onze reis te vervolgen en hoeven we niet te betalen voor de koffie om geld te sparen. Wat een topgozer!

En toen was het alweer de 3e dag. Tijd voor de Hunter Valleys vandaag! Hartstikke leuk die natuur hier, allemaal hartstikke mooi, maar dit is een beroemd wijnbouw gebied. Dus uiteraard zijn we op bezoek gegaan bij een van de wijngaarden. Bij de Margan Family doen we een wijnproeverij.

Vervolgens rijden we door naar Port Stephens en komen we er achter dat de plek waar we wilde overnachten niet meer bestaat. Er was niks anders in de buurt, dus we hadden geen andere keus dan illegaal te parkeren.. Alweer een mooie plek naast de haven, en gelukkig is het allemaal goed gegaan.

Momenteel zijn we dus weer aan de kust beland. Vandaag een aantal mooie stranden gezien, en vanavond kamperen we luxe met toiletten en douches in Port Macquarie. ? De roadtrip gaat nu vooral door langs de kust, en we hopen een paar dagen op de zelfde plek te kunnen blijven.

Ik ben erg nieuwsgierig en enthousiast voor de rest van de reis!


Ik drink hier nog even Margharita op de vakantie!


Dagdag!